Blog 3: Als haringen in een tonnetje…

Op nieuwjaarsdag zijn we richting Cape Reinga gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een openlucht museum. Inmiddels weten we alles over het inwinnen van Kauri-gom. De gom komt van de kauri-bomen, wat gebruikt wordt in onder andere verf en vernis. De gum was tot de Tweede Wereldoorlog het belangrijkste exportproduct van Nieuw-Zeeland. Na dit spontane bezoek moesten we opschieten richting Cape Reinga, want inmiddels was het al bijna 16.00 uur en we hadden nog een stukje rijden voor de boeg. Het laatste stukje toeren voor aankomst bij Cape Reinga is al een bezienswaardigheid. Het plaatsje ligt aan het eind van het land, waar de Grote Oceaan en de Tasmanzee elkaar ontmoeten. Je ziet er witte stranden en vele rotsformaties. Maori’s geloven dat de geesten van de doden langs de wortels van een bepaalde boom aan het einde van Cape Reinga afdalen naar hun thuisland Hawaiki. Helaas was het erg mistig waardoor het zicht niet bijzonder goed was, maar dit had ook wel iets.

Vervolgens zijn we in onze Duc weer terug gereden naar de camping op Ahipara. En dan loopt er plotseling een koe over de weg. Het is hier net Nederland met al die koeien, al lopen ze daar niet op de kriskras over de weg.

Op de camping in Ahipara hadden we de nacht ervoor ook al geslapen, om de volgende dag weer naar Ninety Mile Beach te gegaan. Het strand is 96 km lang met Hollandse zandduinen. Dit keer gingen we terug naar het strand om daar te rijden op een quad. Met ruim 80 kilometer op de teller scheurden we over het strand. Door de duinen ging dat met een gangetje van 15 kilometer per uur over allerlei hobbels en bobbels. Super leuk om te doen!

Tussendoor nog even overnacht, want het was een behoorlijk stukje rijden. Leuke camping langs de weg gevonden met een grappig oud campingbaasje. Hij wees ons een plekje, soort oprit, naast een houten hutje. Hij zij nog dat het de wc was... Balen, staan we naast de wc waar iedereen heen moet... Dat krijg je als je zo laat bent... Bleek nou, was het onze eigen privé badkamer! Elke camperplaats had ze eigen douche/toilet en nog een goede douche ook! Weer een ervaring rijker!

Na de tussenstop zijn we doorgereden richting de Hot Water Beach, wat een attractie is dat! Zoals de naam al zegt is Hot Water Beach een strand met warm water. Althans voor of na laagtij moet je in het zand wel eerst een kuil graven tot je bij water komt. De temperatuur van het water in je kuil kan dan oplopen tussen de 60 a 65 graden, dus soms moet je een emmertje koud water uit zee halen om je badje af te koelen. We kwamen gelukkig op het juiste moment, het was eb.

Zoals jullie op de foto kunnen zien komen de mensen in groten getale naar het strand, groeven daar hun kuil en lagen er te badderen als haringen in een ton. We hebben zelf geen kuil gegraven, stiekem hoopten we een lege kuil te vinden (Duitser die we zijn) maar alle kuilen die vrij waren voelde koud aan. Je moet echt op de juiste plek graven, want niet overal komt het hete water naar boven via de scheuren in de bodem.

Later in de middag hebben we een bezoekje gebracht aan Hahei. Vanaf dit punt start je met een wandeling naar de Cathedral Cove, waar een kathedraalvormige grot is uitgesleten die bij laag water toegankelijk is. De wandeling was erg mooi, door het bos en langs de rotsen.

Aan het einde van de wandeling heeft Bart nog even een foto gemaakt van de kustlijn, zijn alibi. Want stiekem nam hij van het moment gebruik om het bellen in verband met een verjaardagsverrassing de volgende dag, die helaas niet door kon gaan vanwege het slechte weer. Ik weet op dit nog steeds niet wat deze verrassing inhield, want waarschijnlijk gaan we het een ander keertje inhalen.

Een alibi...

Het lukte die middag niet om een camping te vinden. In het gebied waar we reden, bleken er niet veel te liggen en de twee die we tegen kwamen zaten bomvol. Maar niet voor niets hebben we een camper met toilet, dan mag je ook gewoon langs de weg staan. Niet overal, maar het staat goed aangegeven als het niet mag. We vonden een mooi plekje, direct aan het strand. Rond 3 uur ’s nachts werden we alleen gewekt door een luchtalarm en het was niet eens de eerste maandag van de maand. Wat het geweest is, dat weten we nog steeds niet. We dachten eerst aan een bosbrand, die komen hier geregeld voor en dat door middel van het alarm de hulpdiensten worden opgeroepen. Of een boot in nood hebben we ook nog aan gedacht, want de zee was best onrustig. Al blijft een tsunami alarm het meest voor de handliggend. Maar aangezien we geen enkele beweging in het dorp zagen zijn we dus rustig verder gaan slapen… In de ochtend werd ik gewekt met een ontbijtje op bed, een versierde camper en een zingende Bart.

Zo wil iedereen toch zijn verjaardag vieren?!?! Die dag zijn we doorgereden richting Rotorua. Het is echt super om te toeren met een camper. Je hebt alles bij de hand en zoveel vrijheid. Klein nadeel blijft wel dat ik na de vakantie mijn oren mag laten testen, want herrie maakt zo’n camper wel. Alles stuitert en kraakt. Nu zijn de wegen ook wel anders dan in Nederland, want we rijden meer door bergen dan over rechte wegen. Bij Hell’s Gate in Tikitere mocht ik stoppen. Dit was plan B van mijn verjaardagsverrassing. Toch best een bijzondere naam voor een verrassing!

Hell’s Gate is beroemd om zijn vulkanische activiteit. De mist stijgt op boven de vallei, want hier vindt je de grootste warme waterval en de omvangrijkste borrelende poel van Nieuw-Zeeland.

Een waterval met warm water, temperatuur 40 graden

De vulkanische activiteit in de buurt van Rotorua

Een grappig bordje dat in het park staat

Lekker ontspannen in de modderbaden, goed tegen ontstekingen en huidaandoeningen

Na Hell’s Gate zijn we doorgereden naar Mariska en Duncan. Zij wonen in Rotorua. Deze plaats wordt ook wel Rottenrua genoemd, omdat er een lucht van rotte eieren hangt. Het is een zwavellucht die door vulkanische activiteit ontstaat. Gelukkig waren we al aan de lucht gewend door ons bezoek aan Hell´s Gate. Het werd een warm familiebezoek. Mariska kan koken als de beste en ze zijn erg gastvrij. Bart had onderweg een taart gescoord en Mariska had een worteltaart gebakken. Het werd een onvergetelijke verjaardag.

De vulkanische activiteit in Rotorua is niet alleen in Hell´s Gate zichtbaar, maar zelfs bij Mariska en Duncan voor de deur. Het warm water wordt gratis aangeleverd en hun huis wordt hierdoor in de winter verwarmd.

Bedankt voor al jullie verjaardags sms-jes en Whappies. Ondanks de afstand voelde ik me erg jarig!